14 Şubat 2011 Pazartesi

Tam Da Bugün

Bildiğiniz gibi bugün 14 Şubat yani Sevgililer Günü. Bi sevgilim yok diye bugünün benim için sıradan olduğunu düşünmeyin. Bugün Doktorla tanışma yıldönümümüz. Tahmin edersiniz ki önemi büyük.
Geçen sene 14 Şubatta bi sevgilim vardı. Siz onu Şekerpare olarak bilin. Bu Doktor da Şekerparenin arkadaşının kuzeni. Neyse biz günün anlam ve önemi dolayısıyla Şekerpare, ben ve birkaç yakın arkadaşımız bi kafeye gittik. Oturduk, sohbet güzel Şekerpareyle öpüşüp koklaşıyoruz falan o geldi! Doktor ve kuzeni cafeden içeri girdi. (Kuzenini önceden tanıyorum, Doktor da facebookta eklemişti ama sohbetimiz yoktu.) Bizim masaya geldiler, tanışma faslında tokalaştık. (İlk temas ihihihi) Ne yalan söyliyim yanımda sevgilim olmasına rağmen hoş çocuk dedim. Hani şu sıra çok popüler olan bi filmde geçen güzel replik var ya ‘’Bazen ilk görüşte bilirsin o insan senin kaderindir’’ diye, işte aynen öyle oldu. Neyse sohbet ilerledi bu doktor bana demez mi ‘’Eye liner sen bizim orda oturuyorsun dimi’’ diye. Al bak çocuk bizim ordan çıktı diye de söyleniyorum içimden. İlk konuşmamız da bu olmuştu işte. Fotoğraf çekildik, sohbet ettik, sonra hep birlikte kalkıp evlere dağıldık. Eve gelip bi msne göz atıyım dedim ki Doktor msnimi eklemiş! Fotoları istedi gönderdim. Kısacık konuştuk.
Sonra ne mi oldu? Neler olmadı ki. Aynı hafta içinde biz Şekerpareyle ayrldık. Çok üzüldüm üzülmesine ama benimle çıkarken başka bi kıza çıkma teklifi ettiğini öğrendiğim anda bitti her şey. İyi ki de bitmiş ki Doktor benim sevgilim oldu.
Ara ara msnden konuştuk Doktorla bunu o zamanki yakın arkadaşlarıma anlattım. (Can&Can çifti; Bayan Geveze-Bay Geveze) Onlar da bizi bi araya getirmeye karar verdi. İlk başta istemem ayağına yattım tereddütlerim de vardı ama Doktor her kızın istiyceği gibi biri. Ben de bi yere kadar hayır diyebildim.  Olaylar ilerledi Doktorla mesajlaşmaya başladık, bi hafta sonu kafede buluştuk, birkaç arkadaş daha vardı oturduk sohbet ettik. Doktorun arkadaşı (biraz cıvık bi tipti) bana yenge demeye başladı, sandalyelerimizi yakınlaştırdı. Neden bilmiyorum ama utandım o an sanki Doktor sevgilim olmıycakmış bunlar normal değilmiş gibi. İnsan bu önemsiz saydığı ayrıntılardan ileride pişman olacağını kestiremiyor o zamanlar. Neyse özet olarak o gün fazlasıyla güzel geçti. Bayan Gevezeyle eve gitmek için kalktık. Doktor öptü ‘’Eve gidince mesaj at’’ dedi. Hayatımın en güzel anlarından biriymiş zaman geçince anladım. Yolda Doktor güzel, sıradan olmayan bi mesajla çıkma teklifi ederek resmileştirdi olayı. Anında kabul ettim.
Sonrasını bilirsiniz işte sevgili olduk. (Ah bu cümleyi ikimizi kast ederek söylemeyi çok seviyorum –sevgili olduk-) Okuldan gelirken beni pencerede beklerdi, beni görünce de meleğim geldi diye mesaj atardı. Öküz değildi yani sevgilim. Ama ben o zamanlar anlamadım bunların ne kadar özel şeyler olduğunu, ileride çok özleyeceğimi. Kendimi hep geri çektim, hep sustum. O da bi yere kadar sabretti tabi. Sonrası hüzün-özlem. Doktorla artık sevgili değildik ama o benim vazgeçilmezim olarak kaldı hep.
Fazla uzatmış olabilirim ama 14 Şubatın anlamı bende böyle. Millet sevgilisiyle bu günü kutlarken ben burada oturmuş Doktoru özlüyorum.

Eye-liner

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...