Benim Adam.

Arada herkesin kafasına bir şey takılır mutlka. benim bu aralar sürekli kafamın içinde dolaşan soru, "ben istediğim yerde miyim?!" Bu sorunun odak noktası kesinlikle bir senemi verdiğim adam! Onu seviyor muyum yoksa bağımlı mıyım, çok mu alıştım bilmiyorum... Bu çocuğa bir sene platonik kaldıktan sonra hangi ara konuştuk, ne zaman sevgili olduk, nasıl bir sene geçti hiç anlamadım. Benim bu bir senemi geçirdiğim adama Badem diyelim. (Badem gibi gözleri var!)
Ben tek çocuk olmamında etkisiyle biraz kıskancım. Özellikle de sevgililerimin üstünde... En sevmediğim sevgilimi bile kızlardan kıskanmışımdır. Bademde de böyle olur sanıyordum. Ama o benden de piskopat çıktı! Erkeklerle konuşma, etek giyme, dışarı çıkma, babana gitme (babamla annem ayrı) vs. Bildiğin karı gibi küsüyor, trip atıyor falan. Onunla barışmak için ya sapıklaşıcam ya ben de onun gibi trip atıcak br sebep bulacağım ya da tshirtlermi ona vericem! (kokumla uyumayı seviyor-muş). Bademcik 55kilo olduğu için beden sorunu yaşamıyoruz :))) Şimdilerde kendisi Türkiye'nin diğer bi ucunda. LYS puanları düşük geline ilk tutturduğu yere gitti. Beni bıraktı yani. Depresyona mı girsem acaba? Aradan da zaman geçti, şimdiye kadr depresyona girip çıkmam gerekirdi.
Bazen de diyorum, kızım Lipstick saçmalıyorsun..
Sonuç olarak ben bu Badem'i sivilceleriyle, benden az ama erkek standartlarına göre kısa olan boyuyla seviyorum ve hatta evlilik hayalleri bile kuruyorum...

Lipstick