11 Aralık 2010 Cumartesi

ellerim ceplerimde

iliklerime kadar soğuk havayı hissediyorum. Resmen titriyor içim ya. öfleye pöfleye markete gittim az önce de, gitmez olsaydım diyorum. on dakikalık yere yarım saatte gidildiği görülmüş şey değil! başım beynim uçtu resmen! bi de bizim burdaki çiköfteyici soymuşlar, kapılar falan açık. ulan dedim bu soğukta ne diye elalemin dükkanını soyuyorsunuz. hadi içinde bişey olsa, tamam diyeceğim. evinde domatesi bitti herhalde herifin.
herkes de hayatlarında ilk kez kar-kış görüyormuş gibi durumlarını güncellemişler. son dakika haberi gibiler lan, hem üzücü hem komik.. bunu niye yazdığıma gelecek olursak. düşündüm de, hayatta öyle yaşanılası şey yok. yani noeli evde, bağdaş kurup tv programı izleyerek geçiyorsan öl bit lan. hayatında önemli saydığın bir anı bile dilediğin gibi yaşayamadıysan, niye varsın ki.. çok düşünüyorum bunları. bi sonuca vardığım söylenemez şimdilik ama düşünmeye devam edeceğim, eminim.
sıcak çikolata yaptım. cam kenarındayım. hayır canım, otobüs değil-evdeyim! mis gibi ev. sıcacık. durup durup ağlıyorum biliyor musun. çok mu arabeskim lan.
bi de Carlos tabii. resmen eriyorum adam için!

- hava ayaz mı ayaz, ellerim ceplerimde..
çalacak bi kapım yok, mutluluğa hasretim!!

Aseton

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...